Jakie właściwości nadaje powłoka anodowa?

Głównym zadaniem anodowanie profili i drobnych elementów aluminiowych jest zwiększenie twardości ich zewnętrznej warstwy i uodpornienie na korozję. Właściwości warstw anodowych zależą od kilku czynników, jak warunki wytwarzania i skład elektrolitu wykorzystanego w procesie anodowania. W naszym wpisie przyjrzymy się bliżej fizykochemicznym właściwościom warstw anodowych.

Warstwa barierowa w warstwie anodowej

Zacznijmy od tego, czym jest warstwa barierowa. Anodowa warstwa utleniona wyrasta w bezpośredni sposób z metalu, tzn. pierwotna warstwa metalu przekształca się w procesie anodowania w warstwę utlenioną. Następnie dopiero rozbudowuje się na zewnątrz. Warstwa, która tworzy się w pierwszym etapie anodowania, to tzw. warstwa barierowa, której grubość nie przekracza zwykle 2% ogólnej grubości całej powłoki anodowej. Jest cienka, ale istotna: nie jest porowata i z założenia nie przewodzi prądu (poza miejscami, gdzie ewentualnie mamy do czynienia z niewłaściwą strukturą).

Twardość, właściwości izolacyjne, zachowania absorpcyjne

Powłoka anodowa jest twardsza niż powłoka elementu z aluminium niepoddanego procesowi anodowania, przy czym w przeciwieństwie do warstwy barierowej jest porowata. Nie jest to jednak minus; porowatość zapewnia wysokie właściwości izolacyjne. Trzeba jednak wiedzieć, że powłoka tlenkowa może zaabsorbować dziesięciokrotnie większe objętości cieczy lub elektrolitów niż wynosi jej własna objętość. Jak to się ma do korozji? Otóż nawet jeśli na powłoce anodowej pojawi się korozja (w postaci plam, wżerów, kropek; korozja lokalna na powierzchni lub podpowierzchniowa, ale w obrębie samej powłoki), sam element pokryty powłoką jest przed korozją zabezpieczony. Główny warunek: anodowanie aluminium musi przebiegać bez nieprawidłowości. Nadzór produkcji, właściwy transport i zachowanie czystości przy obróbce eliminują opcjonalne uszkodzenia mechaniczne. Na koniec warto zaznaczyć, że finalnie, docelowo, elementy anodowane mogą być barwione na życzenie Klienta.